Blog

Staren in de verte

door | 04-09-2022

Grasland, zonnebloemvelden, bossen, heuvels en de imposant toppen van de Pyreneeën. Iedere dag is het uitzicht hetzelfde maar het ene moment is niet met het andere te vergelijken. Als de ochtenddauw over de velden hangt en de zon de eerste stralen over de heuvels werpt dan is het uitzicht magisch. De belofte van een mooie zomerdag hangt dan in de lucht. Soms hangt ’s morgens  de mist als een dikke deken over de velden, dan weten we zeker dat het wederom een warme dag belooft te worden. Zodra de zonnewarmte het van de mist wint dampen de velden en de bossen en breekt de lucht open. Strak blauwe lucht en de heuvels tekenen zich scherp af. Op deze dagen blijven de Pyreneeën door de hoge luchtvochtigheid onzichtbaar vanaf ons vakantieparadijs. Zodra de luchtvochtigheid daalt komen de Pyreneeën in beeld en dat is fantastisch om te zien. We kijken ruim 100 kilometer vrij weg over grasland, zonnebloemvelden, bossen, heuvels en we zien de hoge toppen die daar nog weer bovenuit steken. In het vroege najaar valt de eerste sneeuw op de allerhoogste toppen, dat is vanaf onze locatie goed te zien. De verrekijker erbij en dan genieten maar!

In de graslanden rondom ons terrein zien we de reeën lopen in het veld. Een sprong (kudde reeën) of een reegeit met haar kalf. Altijd bijzonder om te zien hoe rank, alert en snel deze mooie dieren zijn. Boven de velden cirkelen vele roofvogels en ook de lammergieren vliegen hun rondes vanaf de Pyreneeën en weer terug. Met een spanwijdte van ruim 2,3 tot 2,8  meter is dit voor deze vogels een ommetje door de omgeving. Zo blijven we staren in de verte naar wild en genieten we van de prachtige vergezichten.

Aan het einde van de middag, als de zon achter de hoge Platanen duikt schuiven de schaduwen over het land. De wolken verkleuren van helder wit naar rood/roze en dit geeft weer een heel ander beeld van het uitzicht. Cicaden en krekels verspreiden hun zomerse geluid en de natuur komt bij van een zonovergoten dag. Het ultieme moment om een koel rosétje te pakken en ook zelf even bij te komen van al het moois van de dag.

Dan valt de avond… de geluiden verstillen en in die stilte zien we de sterren aan de hemel verschijnen. Steeds meer, ontelbaar en onvoorstelbaar indrukwekkend. Als het licht van de maan minimaal is dan zien we ook de Melkweg in een grote witte baan boven het land staan. Satellieten schuiven voorbij, we zien planeten en sterren en kunnen ons niets bij deze grootsheid voorstellen.

We kijken, genieten en zijn onder de indruk. Door de speling van het licht bij helder weer in het najaar en in de winter lijkt het alsof de Pyreneeën dichterbij staan dan in vochthoudende lucht tijdens de zomer. De vroege ochtend met het blauwe licht kleurt de bergen in een blauwe gloed en ’s avonds tovert de zonsondergang de bergen roze/rood.

Iedere dag is het uitzicht hetzelfde maar steeds weer anders. Dit zal ons nooit vervelen en ons altijd in verwondering achter laten.